TERAPIA INDYWIDUALNA

Ogólnym celem psychoterapii jest zwiększenie świadomości wokół własnej psychologii i zrozumienie własnych wewnętrznych konfliktów.
Mamy w sobie różne stanowiska, różne postawy. Części z nich jesteśmy świadomi i utożsamiamy się z nimi, ale   mamy w sobie również takie części, stanowiska, postawy (tzw. figury wewnętrzne), których nie jesteśmy świadomi i tylko  inni je w nas zauważają. Te nasze wewnętrzne części często są ze sobą w konflikcie. 
Te konflikty nieświadomie kierują życiem i przyczyniają się do doświadczanych trudności. Uzyskanie na skutek terapii kontaktu z różnymi częściami siebie, pozwala na większą wolność w decydowaniu o swoim życiu.
W psychologii procesu uważamy, że całość jest ważna. Zarówno ta uświadomiona, jak i ta nieuświadomiona. Te popularne i lubiane przez nas postawy i zachowania jak i te mniej popularne, czy nawet nie lubiane. Jedna i druga część jest mną, jest ważna i gdy nie mamy kontaktu z częścią siebie, to jakoś jesteśmy niepełni. Ta nielubiana i niepopularna część nas może nieść coś ważnego. Ale ponieważ nie pasuje do wytworzonego przez nas obrazu siebie to   odcinamy się od niej, a tym samy odcinamy się od jakiejś części siebie i  jednocześnie tracimy kontakt ze sobą. 
Ale nieraz długofalowo takie odcięcie się od siebie potrafi prowadzić do pewnego rodzaju pustki, czy takiej wewnętrznej samotności (i to się czasami nazywa wypaleniem, albo depresją). Bo te części które wypieramy, nawet jeśli bolesne, to mają też część naszej energii i potencjału,  a nieraz też ważnych umiejętności, które z jakiegoś powodu zostały zablokowane, np. przez jakieś traumatyczne wydarzenie, lub przez bolesne relacje. 
Terapia w nurcie Psychologii Zorientowanej na Proces polega właśnie na nawiązywaniu kontaktu ze sobą, to znaczy też  z tymi nieświadomymi, mniej popularnymi i lubianymi częściami nas.  Ale zawsze z  uwagą na nasz oddźwięk, czyli czy mamy na to zgodę, czy czujemy się z tym bezpiecznie  i  widzimy sens tego, żeby jakoś spotkać się  z tymi trudniejszymi aspektami siebie.

TERAPIA PAR

Zapraszam pary chcące pracować nad trudnościami w relacji na sesje terapeutyczne. Kiedy jest na to odpowiedni moment, skąd wiadomo, że to już czas na podjęcie terapii? Odpowiedź jest w miarę prosta. Terapia par którą prowadzę nie dotyczy jedynie wielkich kryzysów i konfliktów które narastały latami. Wręcz przeciwnie, jak najwcześniejsze korzystanie z tej formy pracy terapeutycznej może zapewnić lepsze zrozumienie się w relacji, podążanie za wzajemnymi potrzebami i pragnieniami, udrożnienie komunikacji a w konsekwencji nie dopuszczenie do powstania głębokiego kryzysu w relacji wywołanego często  gromadzeniem starych, zatęchłych konfliktów i nieporozumień, Zamiast zamiatać nawet małe konflikty, nieporozumienia i i napięcia "pod dywan" lepiej przyjrzeć się im z uwagą,  empatią i ciekawością i pracować nad tym, żeby być w relacji ktora jest żywa i w której czujemy się dobrze. Podczas sesji terapeutycznych będziemy pracować nad problemami par przeżywających konflikty i kryzysy w związkach partnerskich, małżeńskich i relacjach rodzinnych, będących w sytuacji trudnych rozstań lub rozwodów. 

PROCES GRUPOWY

Proces grupowy jest procedurą pracy z dużymi grupami, której celem jest stworzenie bezpiecznej przestrzeni dla wyrażenia wszystkich opinii i emocji w danej grupie, doprowadzenie do interakcji pomiędzy nimi oraz przekształcanie napięć i konfliktów w celu stworzenia poczucia społeczności w duchu głębokiej demokracji.
Niezależnie od poglądów, które każdy prezentuje grupa składa się z określonych ról, pozycji w grupie, które  są czymś więcej niż osoby i wymagają by wiele osób wyrażało różne jej aspekty. Grupa rozwija się tworząc poczucie wspólnoty poprzez interakcje pomiędzy nimi. Jednak każdy jest czymś więcej niż tylko jedna rolą, dlatego w trakcie procesu grupowego  zachęcamy do zmieniania ról.
Może się okazać, że każdy odkryje w sobie kawałek KAŻDEJ roli obecnej w polu grupy oznaczałoby to, że nasz oponent/tka jest równocześnie aspektem nas samych.
Ważnym elementem procesu grupowego jest również wyrażanie emocji związanych z danym stanowiskiem, szczególnie trudne może być wyrażanie zranienia, złości, bezradności czy strachu.
Proces grupowy może być czasem spokojną merytoryczną debatą, czasem może stać się głośny i emocjonalny, by po chwili przejść w wyrażanie osobistych poruszających doświadczeń lub w medytacyjną refleksję na temat danego zagadnienia.